La La Land is helemaal ons ding

LA LA LAND IS HELEMAAL ONS DING

Gisteren, tijdens de uitreiking van de belangrijke filmprijzen, The Golden Globes, gebeurde er iets moois en goeds: de musicalfilm La La Land kreeg maar liefst 7 beeldjes, ongehoord in de geschiedenis van The Golden Globes.

De film werd gehonoreerd in de categorieën beste acteur (Ryan Gosling) en beste actrice (Emma Stone) in een Musical Or Comedy en kreeg verder prijzen voor beste Musical Or Comedy, beste regie, beste screenplay, beste originele muziek en beste song.

Waarom het zo goed en mooi was dat La La Land zo riant in de prijzen viel, was omdat het een musical betrof die helemaal in het straatje past van de stijl die onze artiesten uitstralen. Het is een geweldige, overdonderende film, die een lans breekt voor alles wat we bij Erwin Bakkum goed en mooi vinden.

Het gaat helemaal wel goed op het filmfront, qua muziek-films. Heb je Miles Ahead al gezien, met Don Cheadle als Miles Davis? Of Born To Be Blue met Ethan Hawke als Chet Baker? Zowel Davis als Baker zijn de grote voorbeelden van onze Thomas Wessels en Mark Nieuwenhuis. Trompettisten die de vinger aan de pols houden, maar ook zeer gecharmeerd zijn van de oude meesters, die dus vlak na elkaar onderwerp waren van twee Hollywood-speelfilms.

Wat dat betreft denken we dat we de tijd mee hebben voor onze artiesten. Laast stond er in de Hollywood Reporter een artikel over dat jazz met een swingende, eclectische twist de sound van 2017 gaat worden. Uit het artikel: ‘Er is in L.A. en San Francisco bijna geen club te vinden waar geen live-muziek wordt gespeeld, al dan niet met een DJ als musical director. En de stijl die wordt gehanteerd is een dansbare, funky versie van wat ooit het publiek in de jaren vijftig, toen kostuums en lange jurken nog de stijl van de dansvloer was, deed bekoren.’

Het gaat een mooi jaar worden. Dat is zeker.